ความแตกต่างทางโครงสร้างของภาษาไทยกับภาษาอังกฤษที่มีผลต่อการแปล
โครงสร้างเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการเรียนรู้ภาษาหรือการใช้ภาษา โครงสร้างเป็นสิ่งที่บอกเราว่า
เราจะนำคำศัพท์ที่เรารู้มาประกอบกันหรือเรียงกันอย่างไรจึงจะเป็นภาษาที่เข้าใจ
ผู้ฟังก็ต้องเข้าใจโครงสร้างของภาษานั้นจึงจะฟังอย่างเข้าใจ
ชนิดของคำ
(parts of speech) เมื่อเราสร้างประโยคเราต้องนำคำมาเรียงกันให้เกิดความหมาย
ประโยคจะถูกไวยากรณ์เมื่อเราใช้ชนิดของคำตรงกับหน้าที่ทางไวยากรณ์ ถึงอย่างไรก็ตาม
การสร้างประโยคคำนึงถึงชนิดของคำยังไม่พอ ต้องคำนึงถึงประเภททางไวยากรณ์ด้วย
ประเภททางไวยากรณ์
(Grammatical category) หมายถึง
ลักษณะสำคัญในไวยากรณ์ของภาษาใดภาษาหนึ่ง จะสัมพันธ์กับชนิดของคำ ในที่นี้
จะขอกล่าวถึงประเภททางไวยากรณ์ที่สำคัญ โดยจะเรียงลำดับตามชนิดของคำที่เกี่ยวข้อง
คำนาม : พบว่าประเภททางไวยากรณ์เป็นลักษณะสำคัญหรือลักษณะที่มีตัวบ่งชี้ในภาษาอังกฤษ
แต่จะไม่สำคัญในภาษาไทย ได้แก่ บุรุษ บอกว่าเป็นคำนามหรือสรรพนาม พจน์
บอกจำนวนเพียงหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่ง การก
บอกว่าคำนามนั้นเล่นบทบาทอะไรคือสัมพันธ์กับคำอื่นในประโยคอย่างไร ความชี้เฉพาะบอกความแตกต่างระหว่างนามชี้เฉพาะกับนามไม่ชี้เฉพาะการแยกความแตกต่างนี้ไม่มีในภาษาไทย
จึงอาจเป็นเรื่องที่ยากที่จะเข้าใจสำหรับคนไทย และการนับได้ แบ่งเป็น
นามนับได้กับนามนับไม่ได้ ในภาษาอังกฤษใช้ตัวกำหนด a/an กับนามนับได้ที่เป็นเอกพจน์
และเติม –s ที่นามนับได้ที่เป็นพหูพจน์
ส่วนนามนับไม่ได้ไม่ต้องใช้ a/an และต้องไม่เติม –s ในภาษาไทยคำนามทุกคำนับได้ เพราะเรามีลักษณะนามบอกจำนวนของทุกสิ่งได้
ความเข้าใจเกี่ยวกับลักษณะเหล่านี้จะช่วยในการแปลเป็นอย่างมาก
